De meerderheid van Nederlandse artsen ervaren druk bij een verzoek om euthanasie of hulp bij zelfdoding. De studie ‘Pressure in dealing with requests for euthanasia or assisted suicide. Experiences of general practitioners’ had tot doel om de inhoud van die druk onder huisartsen te verkennen. Daarvoor hebben wij met 15 huisartsen semigestructureerde diepte-interviews gehouden, gericht op echte gevallen uit de praktijk. Na transcriptie en systematische analyse van deze interviews kwamen 6 categorieën van door huisartsen ervaren druk naar voren: (1) emotionele chantage, (2) het gevoel dat anderen de leiding en controle overnemen, (3) twijfel of aan de criteria voldaan wordt, (4) tegendruk van familieleden van de patiënt, (5) tijdsdruk rond naar hen verwezen patiënten, (6) organisatie druk.
Wij concluderen dat de ervaren druk toegeschreven kan worden aan de arts-patiëntrelatie en/of de relatie tussen de arts en de familieleden van de patiënt, de inherente complexiteit van de beslissing zelf en de omstandigheden waaronder deze beslissing genomen moet worden. Om te voorkomen dat artsen persoonlijke grenzen overschrijden bij een verzoek om euthanasie of hulp bij zelfdoding, zou rekening gehouden moeten worden met al deze verschillende soorten van druk.
Referentie
Marike E de Boer1, Marja F I A Depla1, Marjolein den Breejen1, Pauline Slottje1, Bregje D Onwuteaka-Philipsen2, Cees M P M Hertogh1. Pressure in dealing with requests for euthanasia or assisted suicide. Experiences of general practitioners. Journal of Medical Ethics 2019;45:425-429.
Author affiliations
Abstract
The majority of Dutch physicians feel pressure when dealing with a request for euthanasia or physician-assisted suicide (EAS). This study aimed to explore the content of this pressure as experienced by general practitioners (GP). We conducted semistructured in-depth interviews with 15 Dutch GPs, focusing on actual cases. The interviews were transcribed and analysed with use of the framework method. Six categories of pressure GPs experienced in dealing with EAS requests were revealed: (1) emotional blackmail, (2) control and direction by others, (3) doubts about fulfilling the criteria, (4) counterpressure by patient’s relatives, (5) time pressure around referred patients and (6) organisational pressure. We conclude that the pressure can be attributable to the patient–physician relationship and/or the relationship between the physician and the patient’s relative(s), the inherent complexity of the decision itself and the circumstances under which the decision has to be made. To prevent physicians to cross their personal boundaries in dealing with EAS request all these different sources of pressure will have to be taken into account.